sneeuwpret!

Woensdag 25 januari 2012,

We hebben er weer een aantal gezellige weken opzitten! Twee zondagen terug hebben de kinders zo ontzettend gelachen…dat hadden we in tijden niet gehoord!
Maar ook de zondag dáárvoor was erg leuk. Op een andere manier leuk, maar toch leuk. Toen hebben we de kerstboom buiten gegooid! Nou, en als dat ding uitvalt, is het echt leuk om hem buiten te zetten…

De zondag na oud en nieuw had hij er van mij al uit gemogen, maar toen hadden we op geen enkele manier puf, dus werd het een weekje later. De kids naar boven gestuurd, aangezien die hier toch niet mee kunnen en willen helpen, en wij lekker aan de gang. Alle ballen, meters slingers en kilometers lichtjes ( ok, misschien iets overdreven, maar toch veel) die er uit gingen, zorgden er voor dat er aan het eind van de rit werkelijk geen naald meer aan de boom zat….!
En dan is een echt houten vloer, met de nodige kieren, erg leuk…Denk dat ik in maart nog naalden naar boven hoor komen met stofzuigen;-) Dat was in ieder geval vorig jaar wel het geval, toen zat er ineens één vast in mijn sok…
En dan na alle kerstklokken, het kerstservies, de kerststukjes enz. weer in een doos te hebben geplaatst, ging het huis toch weer een beetje ergens op lijken…Yes! We hebben ons huis weer terug!
Ik vind al die dagen altijd beregezellig, maar ben ook blij als alles weer in zijn normale doen is.

Helaas was er nadat het huis weer het huis was, geen tijd meer om iets leuks te gaan doen. Tenminste niet voordat het donker werd. Démi helemaal de pee in, want die had zich voorgenomen om nog even op de schaatsbaan beneden te gaan schaatsen. Niet dat ze overigens fatsoenlijke schaatsen had op dat moment, die zijn we pas s ’maandags wezen halen. Ze koos voor, hoe kan het ook anders, roze hockeyschaatsen.
Gelijk na school zijn we ze wezen halen, en omdat we maandags maar tot 15.00u open zijn, konden we gelijk door naar de ijsbaan. Dat wil zeggen, John. Omdat ik ze met haar was wezen kopen, en nog behoorlijk wat werk had hangen leek het me beter om nog even verder te gaan. Er helemaal van uitgaande dat één van ons Démi minimaal het eerste uur, vast zou moeten houden, en ik het niet nodig vond als één van ons dan aan de zijlijn zou moeten blijven toelijken, vond ik dat een erg goed plan…
Dus toen ik een halfuurtje later naar de ijsbaan liep, half verwachtend een huilende Démi en een chagrijnige John aan te treffen, was ik superverbaast toen ze helemaal alleen rondjes aan het schaatsen was!
Ons natuurtalentje…”kijk mamma”, en dan golfjes schaatsend en al ‘lalala-zingend’ met armen en één been omhoog verder schaatsen…..Uitslover!!
Maar voordeel was wel dat ze de rest van de week samen met Bryan kon gaan schaatsen…Hoefden we geen van tweeën aan de kant te gaan blauwbekken….;-)

Ze zijn trouwens best veel met zijn tweeën bezig. Ze gaan samen naar de bibliotheek, schaatsen, sleeën en demi krijgt van Bryan “training”. Wat dat dan ook in mag houden…
Dan komen ze ineens weer naar de winkel en hangen ze beiden vol met alle bergbeklim-attributen die Bryan ondertussen al bij elkaar gewerkt heeft. Geen gezicht, midden in de stad, maar maakt mij niet uit. Als ze maar lol hebben samen!
Het levert haar in ieder geval wel een “certificaat” op, wat ze dan weer samen op de computer hebben zitten maken. Dus ze zijn wel lekker bezig, die twee van ons!

We genieten van het weer. Meer de schoonheid daarvan eigenlijk. Zo werd ik pas door Lida, laat in de middag, gebeld dat er een bizar mooie wolk boven ons huis hing. Zonder vragen te stellen, grijp ik mijn fototoestel en start John de auto….We waren te laat…Later hoorden we dat het een natuurverschijnsel was die “parelmoerwolk” word genoemd. Heeft met de stand van de zon enzo te maken en ook nog met de wind geloof ik, maar het resultaat zag ik later op facebook terug van alle anderen die hem wel gezien hadden… En er foto’s van hadden kunnen maken… Tjee, wat baalde ik!! Het was echt schitterend. In één zo’n wolk zitten echt alle kleuren van de regenboog.
Een paar dagen later had ik s’ochtends iets meer mazzel. Net voordat ik naar de winkel wilde lopen, keek ik nog even naar buiten en zag ik een, beduidend minder mooie dan eerder, maar evengoed een erg mooie, parelmoerwolk.
Maar ook de zonsopkomsten die we hier regelmatig boven het meer hebben; mooie, diep rode kleuren. Ik geniet dan ook telkens weer als ik naar de winkel loop….

Dan twee zondagen terug, dat was ook echt genieten, maar dan van ons tweetal.
We hadden het idee om te gaan langlaufen, maar omdat we op het laatste moment besefte dat we ze nog niet schoongemaakt en gewaxt hadden, zagen we er maar vanaf. Dat zou te lang duren voordat we dan eindelijk weg konden. Kids hevig teleurgesteld.
Dan maar gaan sleeën. Is dat uiteindelijk een feest geworden zeg! Na eerst een poosje in diepe sneeuw gespeeld te hebben, had John het idee om de sledes achter de auto te binden, de kids erop en dan naar boven te rijden en sleeënd weer naar beneden.
We zijn naar een stil stuk weg in Ulnes gereden, waar we al eens eerder een slee-feest hadden gehad. Gillend van pret werden de kinders achter de auto aan omhoog getrokken!
Ik zat in de achterbak met de klep open, om ze in de gaten te houden ( en te filmen) en John gaf nog een beetje gas bij…We reden zo’n 35 km p/u….:-) ! De sneeuw stoof achter de auto op in de gezichten van de kinders, maar dat leverde alleen nog maar meer pret op, en voor de rest draaiden ze gewoon het hoofd af, want ze hoefden toch niet te sturen….

Op de terugweg wel…Toen ging John met de auto eerst naar beneden om eventuele auto’s tegen te houden(hele stille weg, maar toch, je hebt er maar één nodig voor een beduidend minder leuke middag…) en daarna kwamen wij met de slee. Ik samen met Démi, want het gaat behoorlijk hard en je moet toch wel enigszins kunnen sturen ( er zitten bochten in het parcours ;-) ) en, ook niet onbelangrijk, kunnen remmen! Dus vandaar dat het verstandiger was om Démi niet alleen te laten gaan.
Eenmaal beneden, keerde John de auto, werden de sledes er weer aangebonden en begon het hele feest weer van voor af aan. Op één keer na dan. Toen maakte John zijn draai ietsjes te groot en gleed vervolgens de berm in. Normaliter geen probleem, maar deze berm was voorzien van ongeveer één meter sneeuw, dus dat werd uitgraven…En toen dat hem niet werd, hebben we Bart maar even gebeld ( zij wonen vlakbij) om te vragen of hij even wilde helpen. Maar Bart was net gearriveerd toen er een veel grotere auto stopte en die heeft ons er met gemak uitgetrokken…Eitje…;-)
Vervolgens is Bart weer naar huis gegaan, en wij weer verder met ons slee-avontuur!

En na een werkweek –avontuur, waarin we in de avonduren werken, sporten, tv kijken, lezen en spelletjes op de computer doen, werd het weer vrijdag.
Afgelopen vrijdag kwamen Angelique en Jeffrey weer eens een weekendje over! Ze hadden een auto gehuurd en kwamen ongeveer 16.30u de winkel binnen stappen.
Zaterdags gingen ze met Bryan snowboarden in Beitostølen. Bryan heeft er een jaar naar uitgekeken en eindelijk was het dan zover. Hij was er helemaal zenuwachtig van! Toen ze hier vorig jaar waren om te snowboarden, kon hij het nog niet, maar sinds hij les heeft gehad en een snowboard heeft, heeft hij het over niks anders dan dat hij met zijn zus wil gaan snowboarden! En dat gebeurde dus afgelopen zaterdag! Helemaal blij was hij, en ze hebben het dan ook erg gezellig gehad! Het was alleen een beetje jammer dat het heel de dag gesneeuwd heeft.

En ook zondags heeft het bijna heel de dag gesneeuwd. Het plan om weer met de slee achter de auto te gaan hangen viel daarbij in…de sneeuw. Dus zijn we maar door Fagernes en over het eiland gaan wandelen en hebben we gelijk het ijs gecheckt en besloten dat we daar nog even niet op gaan. Er kwam namelijk een sneeuwscooter overheen en die liet een heel nattig, gesmolten spoor achter.
Terwijl we over het eiland lopen komt Jeff er per toeval achter dat als je tegen een boom duwt er een lawine van sneeuw naar beneden komt….hij ving al die sneeuw op met zijn kraag…;-)
Maar na dit “ongelukje” werd het natuurlijk wel een sport, tegen alle bomen werd geduwd en al gillend werd er weggerend omdat je anders de sneeuw in je nek kreeg…Maar ook dat werd even later de sport…gewoon blijven staan…Ze zagen er uit als de verschrikkelijke sneeuwman!
Maar het had wel weer een hele gezellige middag opgeleverd die we afsloten met een warme beker chocomelk!

Op maandag gingen ze weer richting huis en zijn wij s’middags iets heel spannends wezen doen….
We zijn bij een nieuw (huur)huis wezen kijken, en zoals het er nu uitziet gaan we waarschijnlijk binnenkort verhuizen!
Maar hoe dat zo gekomen is, vertel ik in het volgende blog….
Word vervolgd…!

Bijgevoegd 2 filmpjes. Helaas kan ik ze niet recht zetten, dus word het dwars kijken. ;-)