Het nieuwe huis...
Door: topy
Blijf op de hoogte en volg linda
08 Februari 2012 | Noorwegen, Fagernes
Best koud hier tegenwoordig….Al een paar nachten daalt het kwik tot ongeveer -22 gr. en “stijgt” het overdag tot ongeveer -15 gr.
Regelmatig sneeuwt het, maar hebben we ook wel zon. Eindelijk winter dus…
Het heeft zolang geduurd voordat het begon, dat ik alweer van plan was mijn, voor kerst nieuw gekregen, elektrische deken terug in de doos te doen. Maar dat plan heb ik maar weer ingetrokken nu het zo koud is s’nachts. Toch wel lekker instappen zo.
Wel zal ik zo nu en dan dingen weer in dozen moeten gaan pakken, de komende 3 maanden…De verhuizing is namelijk een feit!
Hoe komen we daar zo “ineens” bij? Nou, echt “ineens” is het niet.
Sinds dat gezeur met de benedenbuuf is begonnen, roept John al tegen iedereen die het maar horen wilt dat hij weg wilt hier. Voor mij hoeft het niet zo nodig, ik vind dit een, weliswaar klein, maar erg gezellig huis. Het contact met de benedenbuuf beperk ik tot een “hallo” als ik d’r tegen komt, en voor de rest niets. Wel zeggen we steeds tegen de kids dat ze beslist niet op onze oprit mogen spelen, omdat die nu net naast haar keukenraam ligt. En ze kan nog steeds niks van kinderen hebben…Dat bleek dus 2 weken terug wel, toen de kinders daar wel even gespeeld hadden. S’avonds vertelde Bryan dat ze heel de tijd voor het raam had staan staren naar hun, en wij waren boos geworden op Bryan omdat ze weten daar niet te mogen spelen (onze eigen oprit notabene, kun je nagaan)…We hebben geen zin in dat gezeur, maar helaas, dat gezeur hadden we dus al want de volgende dag belde de huiseigenaresse Bjørg dat de benedenbuuf haar had gebeld met een klacht….
Wij klagen natuurlijk weer steen en been hier in de omgeving over de benedenbuuf en uiteindelijk kwam Jacq met de mededeling dat er in de krant een advertentie stond van een huis te huur in Fagernes. Geen adres.
Maar het telefoonnummer wat er bij staat blijkt van het bedrijf te zijn waar Ron werkt, en hij belt wel even over het hoe of wat. Ik heb nog steeds geen interesse, maar nu we het adres weten vinden we het toch wel even leuk om te gaan kijken….
Het huis staat al leeg, en terwijl we ons, rondom het huis, door een 50 cm hoge laag sneeuw heen ploeteren om naar binnen te kunnen loeren, worden we steeds enthousiaster….
Stom natuurlijk…Net als met puppy’s. Als je er geen één wilt, moet je ook niet gaan kijken…
Dat dat met huizen ook zo gaat wist ik toen nog niet, maar feit is, dat ik diezelfde middag nog gebeld heb om een afspraak voor bezichtiging te maken. Het is zo groot, maar het valt niemand op ondanks het vlak naast het winkelcentrum staat. Het staat helemaal vrij met een grote tuin eromheen op de zonkant.
De volgende dag gaan we er weer omheen lopen en nu zijn de kids en Angelique en Jeffrey erbij. We worden steeds enthousiaster en zijn er op de dag van de bezichtiging, helemaal zenuwachtig van.
Het is een mooi huis, met 5 slaapkamers, een badkamer met aparte douche en bubbelbad, washok, een redelijk grote keuken, aparte eetkamer, dubbele garage en een veranda met grote tuin op de zonkant! Ja, we komen aan de, zoals we steeds gekscherend zeggen, “rijke” kant van de berg te zitten! De kant waar s’middags de zon staat….Heerlijk!
We zeggen dan ook eigenlijk gelijk ‘ja’.
Toen kwam het moment waarop ik Bjørg moest bellen om het door te geven. We vinden het vervelend voor haar, want we vinden het een erg aardig mens. Toeval wil, dat net voordat het met dat huis ging spelen, onze vaatwasser kapot ging. De vaatwasser hoort bij het huis, en omdat hij nieuw was toen wij hem in gebruik namen, leek het me wijs om even naar Bjørg te bellen over de eventuele garantie. Het ding is 1,5 jaar oud en het verwarmingselement is kapot. Fabrieksgarantie lijkt me, maar als de monteur komt ziet hij aan het serienummer dat het ding al 6 jaar oud is. Daarbij vervalt dus de fabrieksgarantie. Slijtage reparatie zou voor onze rekening komen, maar omdat we hem pas 1,5 jaar in gebruik hebben, valt dit niet onder slijtage. En omdat Bjørg hem blijkbaar al 4 jaar in de kelder heeft staan, valt het dus niet meer onder
fabrieksgarantie….Lastig, want wij vinden dat we dan niet het hele reparatiebedrag hoeven te betalen.
Dus daar moest ik eerst over bellen met Bjørg, voordat ik het over het huis kan hebben. We komen, na wat heen en weer gemekker, (wat me steeds beter afgaat in het Noors) overeen dat we beiden de helft betalen.
Toen ik dan een paar dagen later belde om op te zeggen, vond ik dat best moeilijk, maar wat moet dat moet! Maar ik kreeg wel het idee dat ze moest huilen….:-(
Wij, daar in tegen, waren erg blij! We mochten een dag de sleutel lenen, zodat we alle maten konden nemen en tijdens “de grote januari-salg” nog gordijnen voor de slaapkamers konden gaan kopen.
Helaas kan ik maar 1 stel gordijnen vanuit hier gebruiken, maar nieuwe kopen is ook wel erg leuk!
Zo moest de familie ook nog wel om mij lachen, toen ik op een ochtend wakker werd en als een gek mijn bed uitsprong om vervolgens met te meubels te gaan schuiven! Rolmaat erbij en banken en tafel zo neerzetten als dat het waarschijnlijk in het nieuwe huis komt te staan. De kinderen moeten helpen duwen, trekken en vasthouden, als John zijn bed uit komt slingeren met de vraag wat ik in godsnaam aan het doen ben…!
Ik had ineens de angst gekregen dat onze meubels niet normaal in de nieuwe huiskamer konden staan, zonder met onze knieën tegen de salontafel aan te zitten…We hebben straks een behoorlijk lange (7.70m) maar tamelijk smalle (3.65m) woonkamer. Maar na het nodige geschuif, weet ik nu dat het wel meevalt…;-)
Dus kunnen we met een gerust hart aan het idee gaan wennen dat we straks weer volop in de dozen zullen zitten…
Nog maar even niet teveel bij stilstaan…Liever houden we ons nog bezig met allemaal andere, leuke(re) dingen.
Zo ben ik, samen met Marco, de survival man, naar de schietclub in Leira geweest. Dat leek me nou altijd wel eens leuk om te doen. Niet dat ik van plan ben om op iets anders dan de schietschijf te gaan schieten, maar gewoon voor de leuk. We nemen 2 series van 30 kogels, en als ik tegen die man zeg dat ik wil leren schieten, kijkt hij me aan met een blik van: Wie, jij????
Ja, ik dus! Ik mag een wapen uitzoeken, en er word me verteld hoe de regels omtrent het laden, vuren en wachten op elkaar, zijn. Hoogst verbaast ben ik, als blijkt dat je niet je wapen op je buurman mag richten….
Na de eerste serie, waarin ik nog helemaal niet slecht schiet, beginnen we aan de 2e serie als ineens het brandalarm afgaat. En in plaats dat de wapenmeester zegt dat we mogen vuren, moeten we nu dus het pand verlaten….
Staan we allemaal buiten, zonder vuur om je aan te warmen, te blauwbekken. Want natuurlijk loosalarm, maar evengoed mochten we niet verder voordat de brandweer kwam, en die kwam ook al niet…Na de belofte dat we dan de week erop onze laatste serie tegoed zouden hebben, zijn we maar naar huis gegaan. En de week erop weer terug, want we blijven Nederlanders….we willen waar voor ons geld.
En de afgelopen weekenden zijn we ineens helemaal “into de bezoeken”.
We waren voor een zaterdag uitgenodigd door een mevrouw, Anne, die jaren terug ( ik zat toen nog niet eens in de planning, laat staan de ik enige vorm van bestaan had) getrouwd is met een Nederlander ( Kees-Jan Kroon een schaatser, misschien sommige bekent), 2 jaar in NL heeft gewoond en vervolgens weer samen in Norge zijn gaan wonen. Die man zit nu in een verzorgingshuis en Anne is een hele kwieke vrouw, die klant bij ons is.
Ze vroeg steeds of we eens een bakkie kwamen doen, en pas was het dan zover. Wij stelde zaterdag voor omdat we dan eerder klaar zijn met werken, en zij stelde 17.00u voor.
Wat is dat nou voor een tijd om een bakkie te doen? We weten best dat de Noren andere etenstijden hebben, maar hoe moesten we dit nu oplossen? Al om 16.00u gaan eten, of zou ze verwachten dat we rond 18.00u weer vertrokken? Ik was al van plan om het eens met deze of gene te overleggen, toen ze de volgende dag zelf de oplossing bracht…Of we natuurlijk wel bij haar mee zouden eten…
Ze spreekt en verstaat goed Nederlands, maar we hebben zoveel mogelijk Noors gepraat. Het is erg gezellig geworden, de kinderen zijn superlief geweest, het eten was heerlijk en uiteindelijk waren we pas om 22.00u thuis. Vooral Démi dodelijk vermoeid….
Gelukkig konden we de volgende ochtend nog een beetje uitslapen, want we zouden weer bij Bart en Astrid in het huis gaan helpen. Onze kinderen vermaken zich prima met hun kinderen, terwijl wij ons nuttig maken in het huis. Deze keer hadden we voorgesteld dat we aan het eind van de dag naar ons huis zouden gaan, want John had bami gemaakt. En hebben we bij ons gegeten. Ook dat was erg gezellig.
Gezellig hadden we het ook toen we de zaterdag daarop bij Wubbo en Monique gingen borrelen. Bryan is inmiddels groot genoeg om op zijn zusje te passen, die we eerst op bed gelegd hebben voordat we weggingen. Weer laat geworden, maar nu konden we wel echt uitslapen want we gingen geen huizen bouwen, maar met Ron en Jacq wandelen in Leira. En daar beginnen we doorgaans in het begin van de middag pas mee. Het was koud, ongeveer -12gr., maar erg lekker lopen met een waterig zonnetje. Daarna zijn we nog gezellig een bakkie bij hun thuis wezen doen en s’avonds heeft Jacq de hond, Kai, bij ons gebracht omdat die weer een weekje komt logeren. Afgelopen week is Ron zijn moeder overleden en moeten ze naar NL deze week.
Hoe het komende weekend eruit gaat zien weten we nog niet, maar de afgelopen avonden was ook weer leuk. Ik ben een maandag met Astrid mee geweest naar de hondenclub. Dit was al eerder afgesproken. Zij hebben 2 honden en ik mocht er één lenen…John wilde niet aan het lijntje lopen…;-)
En Kai mocht niet mee, want die trekt me over het veld heen. Ook Marco was er, die sinds kort weer een nieuwe hond heeft, en het was best nog even gezellig trainen zo.
En gisteravond zijn we weer eens naar de “svingklub” geweest. Oftewel wezen dansen…We gaan over een paar weken weer eens naar een dansavond en we dachten dat het misschien wel weer eens tijd werd om te gaan oefenen… Nou, dat was geen overbodige luxe…We waren nagenoeg alle stappen vergeten! Maar we hebben wel weer erg gelachen en uiteindelijk heeft de dansleraar, die ook een avondje vrijdansen had, ons toch maar weer even onder zijn hoede genomen…
Wil nou niet zeggen dat we het nu weer allemaal weten, maar het is nu tenminste niet helemaal een donker gat meer…
Maar eigenlijk kan je helemaal niet van een donker gat spreken, als je zoveel gezellige dingen doet, dat ik niet eens fatsoenlijk tijd krijg om mijn blog te schrijven….:-(
-
08 Februari 2012 - 23:19
Natas:
Super leuk !! Ziet er echt heel leuk uit !!!
Kan niet wachten tot ongetwijfeld het echt zie !!!
Hele dikke kus !!!
Ps Bryan ik wacht nog steeds op me brief hahaha xx -
08 Februari 2012 - 23:21
Natas:
Haha klein typ foutje in me vorige bericht.
Wat de bedoeling was :
Kan niet wachten tot ik het in het echt zie !!
Xx -
09 Februari 2012 - 16:36
Conni:
Hallo Linda, van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst, ziet er erg goed uit.
Wat fijn dat het jullie allemaal zo voor de wind gaat. Geniet er lekker van.
Hartelijke groetjes van Conni -
09 Februari 2012 - 17:44
Ria V. Ruyven:
Hallo John en Linda, van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe huis.
Ziet er gaaf uit. Van binnen ook, heel mooi.Ik dacht dat jullie gezinsuitbreiding kregen (kinderwagen). Wel leuk, zo`n antieke. Ik wens jullie alle goeds, ook de kids en tot ziens. Liefs Ria -
09 Februari 2012 - 20:36
Mammie:
Hey kind , nou zie ik ook de andere foto's van het huis , mooie vloer trouwens en het bus station vlak bij ...........je kan me zelfs zien aankomen !!
Liefs voor jullie alle van mam -
11 Februari 2012 - 16:32
Angelique:
Ik had het natuurlijk al van buitenaf gezien, maar hier wil ik wel graag logeren ;-)
(en lekker in bad liggen!!)
Xxxx -
11 Februari 2012 - 17:47
Mariska:
wat gaaf een nieuw huis. kun je misschien ooit nog eens een kaartje sturen naar de boze buurvrouw met de groetjes.
Het nieuwe huis ziet er prachtig uit , en ook dichter bij school denk ik.
gefeliciteerd hoor.. -
13 Februari 2012 - 14:07
Edje:
Verhuizen wat een ramp en voor zon pokken wijf.
Dus in Noorwegen heb ook vervelende mensen.
Het nieuwe huis is wel mooie.
Succes.
Als je uit het huis bent,dan kan je vast wel op dat mens schieten als afscheid.
leuk verhaal .
Edje -
09 Maart 2012 - 08:14
Wil Maassluis:
Hallo Linda en John,
Lang niet iets vernomen van jullie, alles toch wel in orde.
Wat een mooi huis zeg!!!!
Tot gauw zullen we maar zeggen!
Het beste toegewenst vanuit Maassluis -
25 Maart 2012 - 17:13
Wil Maassluis:
Linda waar ben je?????
Zolang niets gehoord.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley