Voor alles is een eerste keer....

Zondag 29 aug.

Vanochtend konden we uitslapen...Tenminste, na een klein accefietje met mijn dochter konden we weer doorslapen...
Tot 9.30u. Toen kwamen de kinders gezamelijk de slaapkamer in...Al zingend; we zijn namelijk vandaag 13 jaar getrouwd!
John was gister weer aan het bakken geslagen en de kinders hadden een stukje taart met wat te drinken als zijnde ontbijt-op-bed bij zich.
En mooie tekeningen.

We hebben het vandaag lekker rustig aan gedaan. Ik heb mijn haar weer eens een kleurtje gegeven (was zeer dringend nodig) en John heeft Bryan geleerd hoe hij een blinkertje aan een hengel moet bevestigen.
Bryan gaat toch mee op kamp over een paar weken. We hebben het er eigenlijk niet eens meer echt over gehad. John en ik zijn wel afgelopen week naar een ouderbespreking geweest wat over het kamp ging. Maar op school hebben ze het er ook over en het leek Bryan nu toch ook wel leuk. Alleen gaan ze dan ook veel vissen en heeft hij één van John zijn hengels nodig en "vis-les".;)

Démi heeft leren fietsen zonder zijwieltjes vandaag. Dat zijn wij gaan doen. Ik had me er helemaal op ingesteld, stevige schoenen aan, om achter dat fietsje aan te hollen.
John had voordat hij ging vissen al de zijwieltjes er afgehaald.
Démi en ik lopen naar een vrij vlak stukje weg, ze stapt op en...
Ze rijdt weg...!
Ok, ze slingert een beetje, is zelf dan ook zeer verbaast, maar ze fietst!
Toen zijn we nog even bochten aan het oefenen geweest, en omdat het zo goed ging bedacht ik dat we dan maar eens bij John en Bryan moesten gaan kijken. Halvewege komen we Bryan en Megan (ze was ook mee) al weer tegen. Ze hadden honger en gingen thuis eten. John was nog wel op het stekkie en zag zijn dochter aan komen fietsen. Dat vond hij wel heel erg leuk!

S'avonds bij het eten word het wat minder leuk. Mijn kies breekt af!
En ik heb toch al zo'n hekel aan tandartsen...Tenminste niet aan tandartsen persoonlijk, maar wel aan het beroep wat ze uitoefenen. In iedergeval als ze dat in mijn mond doen!
Maar goed het is nodig, en ik zal ook wel gaan, maar ik had liever dat het nog een poosje uitgesteld was geweest. Momenteel hebben we niet eens een tandarts, ik kan hem niet goed vertellen wat er aan de hand is én alle tandartsen hier zijn vol, dus moet ik ook nog op ongeveer een uur rijden hiervandaan gaan zoeken. Het word waarschijnlijk een wortelbehandeling, want ik had het hier met mijn Nederlandse tandarts al over gehad. Hij was al een poosje gevoelig met eten.
"Gelukkig" is Ron me voor geweest en hij was erg te spreken over een Duitse tandarts in Dokka. Dus dat ga ik morgen dan eerst maar proberen...

Tja, zoals ik al begon, voor alles is een eerste keer...Maar ik had dan toch liever leren fietsen of vissen...