To be or not to be...sneeuw of geen sneeuw...?

Vrijdag 9 december,

We hebben het druk! Zowel privé als zakelijk zijn we lekker bezig. En maar goed ook dat ik zo’n goed excuus hebt voor het feit dat ik zolang niet “geblogd” heb!

Sinds we terug zijn uit NL hebben we overgewerkt s’avonds, zijn samen of apart naar vrienden geweest, hebben Noorse møtes (bijeenkomsten) bijgewoond, wezen sporten, met de kinderen op stap geweest, met vrienden uit geweest en draaien we overdag de winkel. Kortom, genoeg gedaan en te doen…!

Maar laten we het eens over het weer hebben. Altijd veilig om daar over te beginnen. Ik krijg regelmatig de afgelopen week de vraag, of eigenlijk meer de opmerking: “veel sneeuw al bij jullie, zeker?”. Maar nee dus!
Het heeft al wel een keer of 3 gesneeuwd, maar toen was het nog steeds boven het nul-punt en bleef het eigenlijk niet liggen. Verder dan een laagje van één centimeter zijn we eigenlijk nog niet gekomen. Iets wat vooral onze kinders erg jammer vinden. Zodra ze een vlokje zien blijven ze naar het raam rennen om te kijken of het blijft liggen. Bryan heeft echter de hoop (nu al) opgegeven. Eerst gaat hij van zijn gespaarde geld, waarvan hij een rugbescherming voor het snowboarden zou gaan kopen, een deel uitgeven aan rommel. Onder het mom van: geld moet rollen, waarschijnlijk.
Zelf zei hij ( toen wij toch wel enigszins verbolgen reageerde op deze uitspattingen): “Hmmm er is toch geen sneeuw!” Blijkbaar toch nog niet helemaal geïntegreerd, hij weet natuurlijk nog niet dat de kans op sneeuw hier toch wel behoorlijk aanwezig is…;-)
Toen er dan vervolgens 6 sneeuwvlokken voor gezorgd hadden dat we niet meer een egaal grijs grindpad hadden liggen, maar een enigszins wit/ grijs gemêleerd, is hij gelijk op zijn snowboard gesprongen om naar beneden te glijden…:-( Onze reactie was toen wel iets heftiger dan “enigszins verbolgen”….Er zaten allemaal diepe groeven van die kiezels onder zijn plank!!!!;-(
Gelukkig werkt hij nog steeds bij de sportwinkel en konden ze hem daar weer een beetje opknappen, want echt supergoed glijden deed hij niet meer. Dat merkten we wel toen we de zondag daarna naar Beitostølen gingen. Daar ligt inmiddels wel al aardig wat sneeuw en zijn we een middagje wezen sleeën. Dat was wel erg leuk.

Zo was het de zondag daarvoor ook leuk, maar toch een beetje anders leuk…We hadden besloten om hier in de buurt een stukkie te gaan wandelen. We zijn koud 15 minuten aan de wandel als het ineens donker word en begint te waaien. Nog voor we kunnen besluiten om snel maar weer terug te gaan, begint het te hagelen. Toen moesten we ineens rennend de berg weer omhoog, richting de auto! Wat wel spannend was, want het was daar behoorlijk glad door dat twijfelachtige “wel of niet vriezen” weer.
Als het dan net een beetje gesneeuwd heeft, wil het ook nogal eens glad zijn op sommige stukken weg. Zo moest Démi vorige week naar een verjaardagsfeestje en had ik daardoor de twijfelachtige eer om haar, op een gladde weg, met een auto met maar 3,5 band weg te brengen.
Drie-en-een-halve band? Ja. Ze hebben hier ondertussen al aardig wat aan kerst verlichting staan. Zo ook boven op de berg. Staat heel leuk, maar omdat John ( haast letterlijk) zijn ogen niet kon geloven, en al naar boven starend, vergat een bocht te nemen, ketste hij dus op een stoeprand en hadden we een klapband! Gelukkig reden we maar iets van 15 km/u en was er verder geen schade, maar er moest dus wel tijdelijk een zomerband onder, en daarmee moest ik dus naar boven rijden. Maar het is allemaal goed gekomen en ondertussen zitten er 2 nieuwe voorbanden op, want die andere was bij nader inzien ook al versleten. Dus eigenlijk een geluk bij een ongeluk….

Ondanks het twijfelachtige weer is het in de winkel wel lekker druk. Tenminste nu kan ik zeggen “lekker”, want ik heb ook momenten gehad dat ik er echt helemaal geen zin meer in had. Doordat we in NL geweest zijn, moest ik al mijn werk een week verzetten, maar er kwam natuurlijk ook gewoon weer nieuw bij. Het resultaat is dat de mensen nu goed 2 weken op de spullen moeten wachten. Dat vind ik vervelend, mijn streven is altijd een maximaal van 10 dagen. En dat lukt nu dus even niet.
Zo werk ik ondertussen voor nog een andere winkel die gordijnen verkoopt. Met hun heb ik betere afspraken als met de Bohus. Deze zaak knipt alles opmaat, zodat dat voor mij een hoop tijd scheelt. Ik hoef alleen nog maar te stikken. Totdat ze van de week komen vragen of het mogelijk is om voor de kerst nog 28 gordijnen korter te maken. Ja, dat lukt wel, maar dan moeten die andere gordijnen van hun, die er al liggen, even wachten. Maar nee, die moesten ook nog voor de kerst klaar! Toen ze aan mij kwamen vragen of het allemaal kon, een paar weken terug, hadden ze het over 14 gordijnen. Ondertussen hebben ze er nog een aantal gebracht en na een kleine telling had ik er inmiddels al 32 liggen! En dan die 28 er ook nog eens bij vóór de kerst…? Nou nee, dat gaat hem niet worden, ik heb mijn andere werk ook nog! Toen hebben ze er maar weer een aantal mee terug genomen, en ik vond het helemaal niet zo heel erg ;-(

Overigens zijn de klanten wel met ons begaan. Kwam er pas een oude man sloffend de winkel binnen, vraagt eens wat voor werk we eigenlijk allemaal doen en bied ons vervolgens een….boterham aan! Haalt hem helemaal klef uit een plastic tasje, mogen we van hem kopen…
Op onze beleefde afwijzen omdat we zelf brood mee hebben, probeert hij ons te overtuigen met het feit dat deze boterham “lekker warm” is….met gesmolten kaas…
Nee, dank u, echt niet...
Máár ook wij zijn begaan met onze klanten. Van de week komen er 2 blinden mensen binnen, met een blindengeleidehond. De dame met hond is vaker geweest, de man hebben we nooit eerder gezien. Hij ons ook niet….
Hij geeft een paar schoenen af, waar behoorlijk wat aan gerepareerd moet worden. De schoenen zijn het niet waard, we zeggen dat eerlijk. De man “bekijkt” ze nog eens goed en het zijn volgens hem erg dure merkschoenen. We proberen hem er nog van te overtuigen dat dat niet deze schoenen zijn, maar hij wilt ze toch laten maken…
Dilemma…Als hij vervolgens de deurklink niet kan vinden, weten we zeker dat hij ze onmogelijk goed “bekeken” kan hebben…Ik denk dat we maar even moeten wachten met repareren.

Ook de leden van de Rotary club hebben het goed met ons voor. Deze week hadden we een kerstdiner bij de Rotary. Net als vorig jaar zitten we er keurig netjes gekleed aan tafel en net als vorig jaar word ik weer uitgenodigd door de dames van de Rotary of ik maandelijks gezellig mee wil komen kletsen….In tégenstelling tot vorig jaar verstaan we het nu veel beter ( tenminste, verstaan deden we ze wel, maar begrijpen niet zo…;-) ), en zouden ze deze keer echt een mailtje sturen met de exacte tijd en data, zou ik het minder erg vinden als dat ik het vorig jaar zou hebben gevonden.
Per slot van rekening heb ik de “mammatreff” ook overleeft….
Dit was een samenkomen van de moeders van de kindjes uit Démi haar klas. Van te voren hadden we een briefje gekregen met daarop wat we aan eten mee moesten nemen. Op mijn briefje stond “kake og ost”, oftewel taart en kaas. Taart en kaas? Wat is dat nou voor combinatie? Zal wel taart OF kaas zijn…Ik neem alleen taart mee. Noren zijn gek op taart…Toch?

Hebben alle dames bij aankomst toastjes en…allerlei verschillende soorten kaas bij zich! Is het een soort kaas-tafel i.p.v. een koffietafel. Ben duidelijk nog niet geheel op de hoogte van dit soort activiteiten. Maar het was wel erg gezellig en ik kon de gesprekken goed volgen. Tot op het eind na dan. Uiteraard moet er ook nog “gediscuteerd” worden. Daar zijn de Noren ook niet vies van.
Gaan ze het hebben over de parkeermogelijkheden rondom school…alsof 14 moeders die feitelijk niks te vertellen hebben, daar iets aan zouden kunnen veranderen….En dan nog een aantal van dat soort onderwerpen. Toen kreeg ik wel heel erg de neiging om naar huis te gaan, vind ik zonde van mijn tijd. Later hoorde ik dan dat scholen wel erg gevoelig zijn voor wat de ouders willen, maar de gemeente heeft toch geen geld, dus ondanks het verder een hele gezellige avond was, vond ik dat wel een beetje jammer.
Maar evengoed zou ik een volgende keer wel weer gaan. En ook naar de Rotary-dames-club als ik een uitnodiging zou ontvangen.
Zo worden we ook regelmatig uitgenodigd door klanten die ons al swingend in de krant hebben zien staan, voor dansavonden die her en der gehouden worden. Erg leuk, maar we zijn nog nergens geweest…veel te druk ;-) !

Ondertussen is het begonnen met sneeuwen…gisteravond, en het is vandaag tot halverwege de middag doorgegaan. Ik denk dat er nu een laag van zo’n 15-20 cm ligt, en ik geloof vast dat het nu wel blijft liggen tot ongeveer april/ mei. Het heeft gister namelijk ook al stevig gevroren: -14 gr.
De winter is begonnen hier, denk ik…haha, je weet maar nooit hier!
De kinders hebben er vandaag in ieder geval met volle teugen van genoten! Eindelijk!