Het "gewone" leven begint weer...

Maandag 16 augustus,

Het is weer zover! De scholen zijn ook in Noorwegen vandaag weer begonnen, tenminste in Oppland wel...
Meer eerst hebben we nog een heerlijk zonnig weekend gehad! Het valt me op dat de weersvoorspelling op deze blog niet altijd kloppen. We hebben vaak mooier weer als dat staat aangegeven. Ik vind zelfs dat we een heerlijke zomer hebben zonder die belachelijke hittegolf die in NL zo enthousiast was...

Toen we zaterdag klaar waren met werken zijn we even naar het eilandje "voor ons huis" gelopen. Daar waren namelijk de wereldkampioenschappen vliegvissen...net afgelopen toen wij aankwamen. Er waren allemaal vlaggen aan de brug vastgezet van de landen die meededen:o.a Zweden, Italië, Frankrijk, Luxemburg, Amerika, Noorwegen natuurlijk en nog een paar, maar daar herkende ik de vlaggen niet van.
Dat "vliegvissen" zegt me niets, vissen zo wie zo niet trouwens, maar ik vond het wel een grappig idee dat het zo vlak voor de deur georganiseerd was. Ook dit hebben we weer opgebouwd zien worden vanaf de keukentafel...
Waar vliegvissen in feite op neerkomt, mijn inziens, is met een zo lang mogelijke lijn, zo ver mogelijk in het water te komen en het dan weer zo snel mogelijk binnenhalen...Zoals ik al zei: het zegt me verder niets. Wel zag ik dat die lijn wel 30 mtr. lang was als ze uiteindelijk de definitieve worp deden. Tot die tijd stonden ze er als een soort zweep mee te zwaaien en te "kletsen" (zorro was er niks bij). Ik had zelf de bedenkelijke "eer" om er één op mijn heup te krijgen. Er stond een zo'n kerel te dicht bij de stoep, en ik was niet snel genoeg...Was lekker....

Zondags hebben we lekker rondom huis gerommeld. Bryan moet met de fiets naar school, maar zijn band was lek dus is die door de mannen samen geplakt. Ik wilde graag dat Bryan eerst even "om te oefenen" naar school zou fietsen en ik zou meegaan.
Nou moet je weten dat ik hier alleen maar mijn "stadsfiets" vanuit NL heb en geen mountainbike. Op zich niks mis mee natuurlijk, maar met slechts 3 versnellingen misschien niet zo practisch in Noorwegen...John had op voorhand al lol!
Bryan heeft wel een mountainbike al is die wel al een beetje verroest. Démi wilde ook mee, achterop het zitje bij mij. Dat is een heel vreemd fenomeen in Noorwegen. Kinderen zitten hier nooit achterop om de dood eenvoudige reden dat een mountainbike nou eenmaal geen bagagedrager heeft. Kinderen hangen er in zo'n karretje achter...
Ik moet zeggen: we hadden bekijks... Ik voelde me ook wel een tikje voor l** rijden:)
Toen kwam het spannendste deel, we moesten een helling op...Nou ja, spannend...Uiteindelijk was het niet zo spannend om af te stappen en te gaan lopen...Ik zag die helling eens en dacht: "ja, dááág ik ga wel lopen!"
Uiteindelijk hebben we over de hele trip maar 11 minuten gedaan, en dat was nou net wat we wilde weten... Bryan was er klaar voor. Alleen een beetje jammer dat s'avonds zijn band weer lek stond...

Later in de middag zijn we nog even naar het strandje geweest met de kinders. Bryan had Megan gebeld en die ging ook mee. Later kwamen ook Ron en Jacq, en is het een gezellige middag en avond geworden want we zijn uiteindelijk met zijn alle bij ons gaan eten. Gewoon "pytt i panne", ze wilden John zijn "kookkunsten" ook wel eens meemaken.

En zo werd het dus maandag. Bryan ging naar school. Wij dus weer allemaal vroeg ons bed uit. Hij wilde niet dat ik bij hem bleef, dus we hoefde hem alleen maar weg te brengen. Hij had er zin in. Om 14.15u was hij weer thuis. Klagend en mopperend zoals dat hoort na een lange dag school. Hij was nu natuurlijk komen lopen en had zijn boeken meegekregen. Het lijkt hier een beetje op het systeem wat we in NL op de middelbare school krijgen, ondanks dat het nu nog wel lagere school is waar Bryan heen gaat. Ze krijgen een lesrooster, ieder uur een andere leraar (alleen loopt hier de leraar van klas naar klas en blijven de kinderen in het lokaal) en krijgen dus boeken en huiswerk mee naar huis. Dit krijgen ze zodra ze naar school gaan, dus vanaf 6 jaar. Voor die tijd zitten ze dus op de barnehage waar Démi over 10 dagen gaat beginnen.
Bryan had nu dus een deel van zijn boeken bij zich en zijn tas woog nu al 6,5 kilo! Zijn rekenboek vond hij het interessantst, behalve dan dat hij niet kon lezen wat de bedoeling was, was het niet zo moeilijk. Stof die hij in NL al gehad heeft.
Hij had het erg leuk gevonden en vond zelf al dat hij best een hoop begrepen had van de taal. Hij heeft zelfs al 2 Noorse vriendjes. In zijn klas zitten geen Nederlandse kinderen, dus hij moet het helemaal zelf doen.
S'middags zijn we met zijn 4e wezen winkelen naar regenkleding. Bryan gaat vanaf morgen wel op de fiets (zijn band is weer geplakt en hopelijk morgen nog hard) en Démi heeft een stevig regenpak nodig voor op de barnehage. Waarschijnlijk nog meer soorten kleding, maar daar ben ik nu nog niet mee op de hoogte. Weer of geen weer, ze zetten die kinderen gewoon buiten, vandaar dus veel verschillende soorten kleding.
Het pak wat ze nu heeft gekregen is van een stevig soort rubber waarmee ze met enig plezier op de kont een holletje af kunnen glijden. Liefst in de modder, dus het moet wel een beetje stevig zijn! Het is net een vispak, broek tot onder haar oksels met elastieke schouderbanden, daaroverheen een jack en om het af te maken een paar regenhandschoenen die tot aan haar ellebogen komen. Nou als dat kind nog nat word weet ik het niet meer...
Uiteraard heb ik daar foto's van gemaakt. De eerste is gewoon showen, op de tweede wilde ze net zo'n sprongetje als Megan maken, alleen zij komt meer naar voren dan dat ze omhoog springt; de foto is dan ook bewogen, maar ik vond die kop van haar zo mooi dat ik hem er toch bij wilde zetten...Kijk en geniet!

En dan blijkt het voor ons dan toch nog ook te beginnen. Ook wij moeten vanaf morgen terug maar de schoolbanken. We hadden ons daar natuurlijk al in juni voor opgegeven, maar niks meer gehoord. We dachten dat het vol zat, totdat ik vanmiddag een telefoontje kreeg.
Morgen kunnen we er bij. Omdat de kursus 3 ochtenden per week is, van 8.30u tot 11.30u, hebben we af gesproken om om de beurt te gaan. Dan hoeven we de winkel niet te sluiten en dan praten we elkaar s'avonds wel bij. Dus morgen begin ik en een woensdag mag John.
Spannend hoor, ik heb er wel zin in!