Mama!

De komst van ma! Een superlang verslag omdat ik niet de tijd kreeg eerder te tikken. Ga er maar voor zitten...

Vrijdag 20 aug.

Het is zover! Vandaag komt mama!
We zijn er al weken mee bezig, hebben elkaar dagelijks gesproken, maar vandaag komt ze dan. Zondar pa, want die moet op de hond passen.
We tellen de uren af, tenminste ik tel de uren, Démi komt om de paar minuten vragen wanneer we oma nou gaan halen.
S'ochtends nog een sms naar ma gestuurd: ik heb het druk, kun je even komen helpen? Antwoord: ik kom er meteen aan, om 6 uur ben ik er....
Dus steeds op de klok kijken: 14.00u, ze zit nu in het vliegtuig. 15.30u, ze is geland. Nu moet ze naar de gate van de binnenlandse vlucht. Ze zou sms-sen als ze er was. Ik hoor niks...17.00u Nog niks gehoord. Ze zal de douane toch wel door zijn met alle rommel die ze voor ons mee zou nemen? 17.15u De binnenlandse vlucht vertrekt, nog niks gehoord. Dalijk staat ze bij de douane en mag ze niet bellen...Komt ze niet verder omdat ze zoveel ritsen voor ons in haar koffer heeft...
17.25u Toch maar gewoon naar de luchthaven. Met de kinders. Die zijn ontertussen helemaal druk. Of ligt dat aan mij? Gelukkig is het na een week wat twijfelachtig weer, vandaag heerlijk zonnig! Bij de luchthaven is het niet druk. Het is een klein vliegveld en vanaf het hek kunnen we zien of het vliegtuig er al aankomt.
Eindelijk komt er een vliegtuig aan. Als het land, blijkt het een klein vliegtuig te zijn en vraag ik me nog even af of het misschien een privevliegtuigje is. Maar het is precies 17.45u, de tijd dat hij zou landen. En ja hoor! achterin voor het raampje zien we ma al zitten! Hard zwaaien natuurlijk. Via een klein trapje komt ze naar buiten en loopt naar de ontvangsthal. Wij rennen hard naar binnen toe en daar is ze dan...
Na 2,5 mnd, oftewel 11,5 week oftewel 79 dagen kunnen we eindelijk weer met elkaar knuffelen! De kinders worden geplet en hier en daar word gesnift. Enthousiast worden de laatse nieuwtjes uitgewisseld. Ze heeft een geweldige vlucht gehad en sms-sen ging niet. Blijkt dat het inderdaad een soort prive-vlucht was, want ze zaten er maar met zijn 2e in.
We gaan gauw naar huis, daar heeft John het eten, pizza, al klaar.
Na het eten is het voor Démi de hoogste tijd en gaan ma, ik en Bryan "sight seeingen" door Fagernes.
We gaan naar de waterval, de winkel, het centrum (eten een ijsje) over het eilandje en weer terug naar huis.
Het is rond 22.00u en donker als we thuis komen. We drinken wat en nemen daarbij een stuk van onze eerste zelfklaargemaakte "langpanne".
Ma is onder de indruk van Fagernes én van onze "langpanne" Hij smaakt heerlijk.

Zaterdag 21 aug.

Wij moeten gewoon werken. Ik ben meestal thuis wat aan het rommelen voordat ik naar de winkel gaat en John begint om 9.00u. Ma slaapt uit. Ik hoor ze nog zeggen: "ik ben toch altijd vroeg wakker"
Maar hier ligt ze natuurlijk veel lekkerder dan thuis, want toen ik op het punt van vertrek stond, was moeders mooi nog nergens te bekennen.
Ik pa maar even gebeld, of dat dat normaal was. Was schijnbaar normaal, hij vroeg nog wel of ze nog ademde...
Ik ben maar met Démi naar de winkel gegaan en om 11.30u kwam moeders eens aankakken samen met haar luie kleinzoon!
Omdat het niet druk was in de winkel zijn we met zijn 4e naar het prieeltje boven de winkel gelopen en van daaruit een rondje gemaakt via de atletiekbaan naar Bryan zijn school en weer terug naar de winkel. Ondertussen veel foto's genomen. Moeders is ook gek op fotograferen dus ik denk dat zo ongeveer elke paddestoel die er op ons pad kwam gefotografeerd is. En elk besje ook trouwens...en bloempjes...Kortom het rondje duurde iets langer dan dat we er normaal over gedaan zouden hebben.
Maar het was nog steeds heerlijk weer dus dat gaf niet.
Daarna nog even boodschappen gedaan en even voor 15.00u weer terug in de winkel. Ma en ik hebben de winkel schoongemaakt en John, die vond dat hij nu ook wel eens wat anders mocht gaan doen, is de boodschappen thuis gaan brengen. Daarna zijn we gaan rijden richting Etnedal. Het zelfde rondje als dat John en ik van de week s'avonds gereden hebben. Weer werd er zoveel gefotografeerd dat John in de auto zo ongeveer in slaap viel...Maar het was nog steeds gezellig en mooi weer. Ma raakt steeds meer onder de induk van Noorwegen...
Eenmaal thuis hadden we s'avonds Ron en Jacq uitgenodigd omdat we die "langpanne" natuurlijk niet helemaal alleen op konden eten. Jacq nam alles mee voor het bakken van Noorse wafels en de kinderen hebben wafels staan bakken.En dus hadden we chokoladelangpanne en Noorse wafels met rømme en jam op tafel staan. Met andere woorden: het werd bijna een echte Noorse avond. Ik zeg "bijna" omdat we natuurlijk gewoon Nederlands bleven spreken! Maar het was heel gezellig. Megan had zich er zelfs speciaal netjes voor aangekleed. Lief he? Bryan had gevraagd waarom ze er zo netjes uitzag en toen had ze geantwoord: "omdat je oma er is natuurlijk".

Zondag 22 aug.

Vandaag redelijk bijtijds op. Ook oma! Oma was bij Bryan op zijn kamer gaan slapen i.p.v het zijkamertje wat ik voor haar ingeruimd had. Dat wilde Bryan graag. Maar Démi wist dat nog niet. Toen ze s'ochtends bij oma in bed mocht kruipen ging ze naar het zijkamertje toe. Ik verwachte dat ze enigzinds geschrokken weer naar beneden zou komen, maar nee hoor. Ze komt heel rustig naar beneden en zegt: "ik geloof dat oma alweer naar Nederland is vertrokken!" Ik heel "verbaast": en haar spullen dan? Nou die stonden er allemaal nog, ze zal wel bij Bryan liggen...Oma kreeg gelijk een standje toen ze weer gevonden was...

Na het ontbijt willen we "norway in a nutshell" weer rijden, maar als we halverwege zijn blijkt dat de weg is afgesloten en moeten we weer terug.
We vertrekken s'ochtends met mooi weer, maar omdat we redelijk hoog de bergen in zullen rijden (ca. 1500mtr) nemen we wel een jasje mee.
En maar goed ook want het was behoorlijk koud boven en regenachtig.
We zagen tussen twee bergen door nog een prachtige gloed van een regenboog, dus er werd weer driftig gefotografeerd. Mooie vergezichten, rotsformatie's en ja, echt waar, we hebben rendieren gezien!!!!!
Geweldig! Eerst zag ik ze naast de weg staan, maar voordat je dan stil staat en een foto kan nemen zjn ze natuurlijk al vertrokken. Ze zijn leuk, maar niet erg fotogeniek...
Al mopperend rijden we een 200mtr verder en staan er 2 op de weg! Die kon ik wel op de foto zetten, alleen ging dat zo snel dat mijn toestel niet op tijd scherp kon stellen. John heeft gelijk de auto aan te kant gezet en Bryan, ik en ma zijn als een stel wezeloze die berg opgerent in de hoop dat we ze nog iets beter te zien zouden krijgen.
Als wij dan eenmaal hijgend stilstaan zien we een hele grote groep rendieren in de verte! Dat vonden we wel heel erg leuk!
De rest van de rit bleven we turen naar nog meer groepen, maar die zie je dan natuurlijk niet meer! Maar goed, dit konden ze ons alvast niet meer afpakken!
Eenmaal thuis was het dan ook een uitwisseling van "mooie" foto's tussen ma en mij!

Maandag 23 aug

Vanochtend moest Bryan gewoon weer naar school en wij weer werken. John zou vanochtend naar Noorse les gaan en ik naar de winkel. Démi bleef nog even met ma thuis, die kwamen later.
Om 12.30u moest Bryan bij de orthodontist zijn. Hij heeft een buitenboord-beugel vanuit NL, en hij had vandaag zijn eerste controle in Noorw. In Noorw. kan je je niet verzekeren voor de tandarts. Kinderen zijn gratis, maar orthodontie kost gewoon geld. Dan ligt het er maar net aan hoe ernstig je kind een beugel nodig heeft, of je wat vergoed krijgt van het rijk of niet. "Gelukkig" had Bryan echt een beugel nodig en krijgen wij 40% vergoed van het totaalbedrag. In ons geval komt dat neer op 1600,= euro over 2 jaar verspreid wat wij zelf nog moeten betalen. Het valt dus nog enigzins mee.
Daarna zijn we naar de barnehage van Démi geweest. John hield ondertussen de winkel nog maar een poosje open. Vond het een beetje overdreven om met 3 volwassenen en één kleuter naar de barnehage te gaan...
Op deze barnehage was ik nog nooit geweest, dus ik wilde graag eens weten hoe het er aan toeging voordat ik daar mijn kind breng. Leuke bijkomstigheid was dat ma nu mee kon om te kijken. Ondanks we onaangekondigd kwamen, wisten ze gelijk dat dit Démi moest zijn. Toen de juf Démi een handje gaf, zei Démi:"Jeg heter Démi" ( Ik heet Démi) Dat vond ik wel heel knap van haar. Ze wilde gelijk gaan spelen, Démi is niet zo verlegen, maar we gingen eerst binnen kijken. Alles stond al klaar voor haar komst: een mandje, een schriftje, een map allemaal met haar naam erop. Dat vond ik wel leuk. Het is een leuke barnehage. Allemaal verschillende "lokaaltjes" voor lego, poppen, dansen, ballen enz. En dan mogen de kinderen kiezen waar ze zin in hebben. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan een donderdag. Dan gaat ze voor "echie".
Daarna zijn we John op gaan halen, die het ondertussen nog best druk heeft gehad, en zijn we naar Valdresflya gereden. Bryan ging liever bj Megan spelen. Had hij natuurlijk wel mooi spijt van toen hij hoorde dat wij op Valdresflya een heerlijke Noorse wafel hebben gegeten! Daarna zijn we weer terug gereden, maar niet voordat er eerst nog de nodige foto's zijn gemaakt...
S'avonds ben ik eindelijk met ma samen een eindje wezen wandelen. We zijn naar het folkemuseum gelopen. Dit is een openluchtmuseum, waar je na sluitingstijd gewoon kunt wandelen. Er lopen daar ook geiten rond, met hele grote bellen om.
Ook die mochten op de foto...
Maar echte helden zijn we natuurlijk niet, want we bleven op gepaste afstand...Heb je die horens wel eens gezien? Daar dachten die geiten echter anders over...die wilden er gewoon langs. Maar ik moest gewoon blijven staan van moeders, en dan luister ik natuurlijk ook netjes. Ik ben een goede dochter...alleen een beetje jammer dat ik geëmigreerd ben. Dat heeft me punten gekost!
De geiten wilden echt gewoon passeren en vertrouwden ons net zo min als wij hen...Niks aan de hand dus!
We zijn nog even bij Jacq gedag wezen zeggen en toen we daar vandaan kwamen regende het.
Thuis nog even wat gedronken en langpanne gegeten, en toen heerlijk ons mandje in.

Dinsdag 24 aug.

Het regent nog steeds. Noorwegen vind het net als wij maar niks dat mama weer naar huis gaat vandaag.
Bryan knuffelt oma gedag voordat hij naar school moet. John en ik gaan naar de winkel en we spreken af dat ik ma rond 10.30u thuis komt ophalen.
Démi blijft bij ma.
In de winkel heeft John om 10.00u een podo-patient staan. Dit duurt gemiddeld 45 min. en ik word er helemaal nerveus van dat ik ma niet op tijd kan halen. Als ik dan eindelijk om 10.50u thuis ben staat ma onze strijk te doen. Had ik nu maar langer gewacht...ze was nog niet klaar...
Daarna nog even naar de winkel. Uiteraard komen er net 2 oude dametjes voor kledingrep. als ik op het punt sta om ma naar de bus te brengen...Uiteraard gaat alles op zijn elf-en-dertigst en uiteindelijk verontschuldig ik me maar en vertrek gewoon. De bus wacht niet, we moeten er echt op tijd zijn...
Het afscheid valt tegen. Ik heb vreemd genoeg het gevoel dat ma gaat emigreren en vind het dan ook helemaal niet leuk dat ze weggaat. Dus stevig knuffelen en sniffen, Démi die alles haarfijn aanvoelt begint stevig te huilen. Dat maakt het allemaal nog lastiger...
Uiteindelijk vertrekt de bus dan toch.
In de winkel zijn die oude dametjes blijven wachten...Na die dames komen er nog meer klanten die ik moet helpen met afspelden en uiteindelijk kan ik pa pas bellen als ma al een uur in de bus zit.
Als ik zeg dat ik ze de volgende keer wil houden, zegt hij dat ik dat wel kan vergeten! Dan mag ze gewoon niet meer komen...
Ma belt 2x en de laatste keer om te zeggen dat ze met een vlucht eerder meekan! Helemaal top. Hoeft ze niet zo lang te wachten...
S'avonds gooit John een 5e stukje vlees in de pan ...voor ma. Bryan klaagt dat hij oma mist omdat hij nu zelf de vaatwasser in moet ruimen en mijn strijk staat er nog steeds...
Kortom: we missen haar nu al....