Love is in the air!

Maandag 27 sept.
Het is weer een druk ochtendje! Alles moet weer op tijd zijn, dus druk, druk, druk....Eigenlijk gewoon een maandag ochtend.
Ik moet naar Noorse les en John opent de winkel, de kinders naar school.
Tijdens de pauze krijg ik van John een sms dat we vanmiddag naar de groothandel gaan. Hij moest eerst even bellen met het bedrijf om te weten of ze open zijn. Het is namelijk een schoenmakers groothandel waar we nog niet eerder geweest zijn. Hij zit in Drammen en dat is bij ons vandaan 3 uur rijden. Daarom krijg ik dus van John een sms-je: ik moet eerder van school weg, Démi moet gehaald worden (omdat we het vast niet gaan redden om voor 16.30u weer terug te zijn) en dan kunnen we om 12.30u gaan rijden. We moesten de klanten zowat de de winkel uitkijken, want het was best druk! Eenmaal bij de groothandel blijkt het een erg sympatieke vent te zijn die nog een hoop spullen heeft die we bij onze andere groothandel niet kunnen krijgen. Hij verkoopt o.a hakken en zolen van het merk Topy, dat hadden we in NL ook en daar werkt John graag mee. Ook verkoopt hij losse rits-trekkers en ritsen. Zelfs de waterdichte ritsen, die ik hier heel veel krijg, maar niet kon zetten. Ik kon alleen maar de "gewone" ritsen zetten. Nou zei ik daar niks over tegen de klant, en zette ik gewoon een rits in. Geen haan die er naar kraait!
Maar nu kan ik ze dus een keuze geven, en hebben we er gelijk een aantal aangeschaft. En zo heeft hij nog meer spullen waar we blij mee zijn dat we ze eindelijk kunnen krijgen. Maar als we nou volgende week in NL zijn gaan we wel weer bij onze "eigen" groothandel kijken. Daar hebben ze tenminste alles wat we nodig hebben!
Terwijl we aan het inladen zijn, ziet John ineens een schoenmakersbord staan wat we in NL ook buiten hadden staan. Het is een 2e-handsje, dus voor een paar kronen kunnen we hem meenemen. John helemaal gelukkig!
Word het nog een echte winkel! Mooi bord voor de deur (als ze het maar niet plat rijden met al die auto's op de stoep...), de ramen voorzien van tekst...(aangenomen dat we inderdaad volgende week alles voor het sublimeren meekrijgen)
We zijn pas om 20.00u thuis. Bryan was een "sleutelkind" vandaag. Hij moest voor zichzelf zorgen en had een (naar eigen zeggen) heerlijk ei gebakken!
Het hele huis stonk er in ieder geval wel naar. Wat word hij al groot he?
Het word zelfs nog erger: hij is verlieft en wil morgen aan dat meisje vragen of ze met hem wil "gaan". Zo noemen ze dat hier.
Maar dat houdt voor mij in dat ik gelijk aan de strijk moet, omdat daar natuurlijk zijn mooiste kleren tussen zitten...
Maar ik moet zeggen dat ik daar niet erg veel puf meer voor heb, na een lange, warme auto-dag.(Want het was vandaag weer heerlijk zonnig) Dus dat shirtje en die broek strijk ik morgenochtend wel...

Dinsdag 28 sept.
Bryan is wakker, en vroeg! Begint gelijk aam mijn strijkplank en ijzer te trekken! Z'n spullen moeten gestreken...,en hij moet gedouched! Hij is er helemaal zenuwachtig van. Dus nadat hij even in gevecht is geweest met de stijkplank, kom ik zelf mijn bed maar uit om het voor hem te doen.
Het heeft vannacht voor het eerst gevroren hier. We moesten krabben. Omdat we het ijskrabbertje zo snel niet konden vinden werd dat dus krabben met een CD- hoesje en een leeg tik-tak doosje! Want uiteraard hadden we weer haast. John gaat naar cursus en ik breng Démi naar school. Het zonnetje komt alweer op en de weg naar school is weer adembenemend!
Het is geen straf om Démi naar school te brengen. Eenmaal op school moet ze d'r dikke pak aan want ze moet naar buiten. Bij ons gaf de thermometer -1 graad aan, maar bij school is het -3,5 graden.
Als ik bij de winkel kom, staan de eerste paar schoenen al voor de deur...
Vaak is dinsdag de rustigste dag, maar vandaag niet. Ik kom haast niet aan mijn werk toe. Omdat ik nieuwsgierig ben hoe het klanten aantal is en op welke tijden, ben ik voor de gein eens gaan turven. Vandaag hebben we 30 klanten gehad, dat houdt in dat er elk kwartier een klant was! Best wel aardig wat, dacht ik zo! Zo kregen we ook een supercompliment van een man. John zegt bij het afgeven van de reparatie's dat er altijd garantie op zit. Zegt die man: "dat jullie uit Nederland komen is voor ons al garantie genoeg". Op zo'n moment ben ik er best trots op Nederlander te zijn!
Toen Bryan uit school kwam, hadden we nog geen "schoondochter". Zijn "beste" vriend Knut Olav had tegen het meisje geroepen (over het schoolplein heen. Van je vrienden moet je het maar hebben...) dat Bryan met haar wilde gaan, en van schrik heeft ze "nee" gezegt. Maar Bryan heeft een paar "blikken" van haar opgevangen en denk dat hij zelf wel een goede kans maakt...Maar dan misschien pas morgen...

Een paar weken geleden vertelde een vrouw ons over een dansclub. Of we misschien eens zin hadden om te komen meedoen. Omdat we toch een nieuw sociaal netwerk op moeten bouwen, en we dansen wel leuk vinden, besloten we eens te gaan kijken. En vanavond kwam het daar dus van. John was het adres kwijt, maar dacht ongeveer nog wel te weten waar het was. Na even zoeken en vragen hebben we het gevonden. Het was in een gebouw op de bovenste verdieping en omdat je dat vanaf buiten niet kan zien, waren we blij dat er 2 dames net aan kwamen lopen. Op de gok dat we er weer uitgegooid zouden worden zijn we maar gewoon mee naar binnen gelopen.
Het was er niet groot en er waren zo ongeveer 25 personen aan het dansen. Het is geen stijldansen zoals dat in NL bekend is. Er word een beetje rock en roll achtige muziek gedraaid en de mensen hebben wel allemaal een beetje dezelfde stappen. Er word veel met de dames gedraaid en geslingerd. Het ziet er redelijk eenvoudig uit, maar om nou gelijk mee te gaan doen vind ik een beetje ver gaan. We gaan voorzichtig eerst eens in een hoekje zitten kijken. Als er dan pauze is, komt de dame die ons er op geattendeerd heeft bij ons zitten. Ze legt uit hoe de "swingklub" werkt. Als de pauze weer voorbij is, is het de bedoeling dat iedereen in een circel gaat staan en worden er nieuwe pasjes uitgelegd. Dan doen we wel mee. Het is een soort "changé", iedere keer een andere danspartner. Als de dans is afgelopen sta ik tegenover een vrouw. Fijn! Er word dan weer vrijgedanst en zij kan niet als "man" dansen en ik kan het hele dansje niet. We doen een dappere poging, maar uiteindelijk gaat ze toch een man opzoeken. Als ik wil gaan zitten (John is nog met iemand anders aan het dansen)word ik gelijk weer gevraagd. Gelukkig kan die man leiden, dus huppel ik op goed geluk mee. Als ik een duw krijg moet ik draaien, zover ben ik al wel gauw! Ik word er helemaal duizelig van. Na een paar keer wil ik John weer op gaan zoeken, maar word ik gevraagd door de (zou later blijken) dansleraar. Dat is wel leuk, want hij vertelt me wat ik moet doen.
Na weer een paar dansen (die overigens steeds een beetje hetzelfde zijn) is John al die vreemde vrouwen ook zat (aangezien hij moet leiden en al die dames zijn dansje niet kennen gooit hij ze maar een beetje heen en weer. Die dames waren helemaal afgepijgerd...)komt hij mij maar weer opzoeken. We dansen nog even verder en gaan dan uitgeput zitten. We hebben het leuk! We voelen ons nu al opgenomen door de mensen daar, we hebben lol en ze zijn erg aardig.
Met de belofte dat we zeker nog eens terugkomen gaan we even voor 22.00u weer naar huis!
Bryan heeft met de telefoon in zijn kielzog op zijn zus gepast (die al op bed lag) en dat is allemaal goed gegaan. Hij lag zelf ook net op bed, want je moet natuurlijk wel uitgeslapen zijn als je op liefdes-pad bent!